- ACEDIA
- ACEDIAGraec. Α᾿κηδἰα, in genere, tristitia, molestia, anxietas, vel taedium, Ugutio, ἠ ῤαθυμία, ἀχθηδων`, λυμή, Suidae: In specie Cassiano de Coenob. Instit. l. 10. c. 1. et Collat. 5. c. 2. 9. taedium est et anxietas cordis, quae insestat Anachoretas et vagos in solitudine Monachos. Melancholiae certe species est, quae Monachorum propria, ita appellatur ab Hieronymo Ep. 4. Sunt qui humore cellarum immoderatisque ieiuniis, taediô solitudinis ac nimiâ lectione, dum diebus ac noctibus anribus suis personant, vertuntur in melancholiam et Hippocratis magis fomentis, quam nostris monitis indigent. Eam belle Guigo Prior Carthusiae de Quadripertito exercitio Cellae c. 24. describit his verbis: Apprchendit te multotics, cum solus in cellâ es, inertia quaedam, Laisguor spiritus; taedium cordis quoddam et quidem valde grave fastidium sentis in te ipso: tu tibi oneri es; interna illa, quâ tam seliciter uti solebas, suavitas iam defecit tibi; dulcedo, quae tibi iner at beri et nudius tertius, iam in magnam amaritudinem versa est. Ex toto aruit ille, quô abundantissime persundi solebas, lacrimarum bumor; spiritualis in te cmarcuit viror; interiit decor; dilaniatam et dilaceratam, confusam et discissam, tristem et amaricatam portas animantuam, et ubieam ad quietem componas, non habes. Non iam sapit tibi lectio, oratio non dulcescit etc. Vide Car. du Fresne Glossar. De eadem Althelmus Episcopus de 8. principalibus Vitiis num 6. sic habet,Hinc aciem sextam torpensAcidia ducitOtia quae fovet et somnos captabit inertes,Importuna simul verborum frivola sontum,Instabilis mentis gestus et corporis actus:Inquietudo simul stipatur milite densô.
Hofmann J. Lexicon universale. 1698.